ANDY FIERENS: DE TROMPETTEN VAN TOETANCHAMON
DOLF VERLINDEN: TOELAATBARE IMPERFECTIES
WHAT TO DO? CHECK ONZE UITGAANSKALENDER
Zelfs op papier klinkt het timbre van de warme stem van Andy Fierens duidelijk door in de gedichten die donderen, bulderen en ronken. De diepe lach is nooit ver uit de buurt, maar ook kwetsbaarheid en ontroering vinden een weg naar de oppervlakte. Na 8 jaar brengt Andy Fierens een nieuw boek uit dus dat is tijd voor een gesprek! We spreken af met Andy op een voorjaarszonnige donderdagvoormiddag. Normaal zouden wij traditioneel samen in de apero vliegen maar op dit uur houden wij het braaf bij koffie. Wat een fout uur om af te spreken Andy...!
Voor de enkelingen die Andy Fierens niet zouden kennen: hij is dichter, stond tussen Herman Brusselmans en Dimitri Verhulst op Saint Amour in het toneelhuis, schreef gedichten voor VRT-programma's en heeft ondertussen zo'n 2.000 optredens op zijn palmares staan.
Dat was nochtans geen voor de hand liggende piste. Andy Fierens komt uit een arbeidersgezin waar weinig aanmoediging was om buiten de lijntjes te kleuren (en het kortstondige voetbal spelen bij de plaatselijke voetbalclub diende bij voorkeur vooral binnen de lijntjes te gebeuren).
Maar hij schreef tussendoor af en toe wel wat poëtische teksten. En op zijn vijftiende ontdekte hij dat die poëzie hem misschien buiten iedere verwachting het avontuurlijke leven kon bieden waar hij naar op zoek was.
Hij begon immers op te treden in jeugdclubs en op kraakpandfeestjes waar hij in het begin af en toe bier naar zijn hoofd kreeg gegooid, maar waar hij geleidelijk aan toch zijn publiek ontdekte en het publiek hem.
De optredens in kleine achterafzaaltjes evolueerden naar de grotere culturele centra en literaire festivals, en hij komt op die manier terecht in het avontuurlijke leven dat hij als kind voor zich zag.
Maar hij bouwt zijn weg zonder plan of doelstelling. Als een reiziger: waar het goed is blijft hij hangen, en als het ergens tegenvalt gaat hij op zoek naar een betere plaats. Want hoewel hij bij de meesten bekend staat als een heel sociale gezellige tooghanger, is hij als dichter een individualist. Als dichter begint alles volledig uit hemzelf en worden er geen toegevingen gedaan.
Maar daar blijft het niet bij. Naast zijn solo optredens als dichter heeft Andy Fierens ook zijn koor De Bronstige Bazooka's uit de grond gestampt, is hij met zijn groep Andy & The Androids bezig aan een nieuwe plaat "Ik wil een robot zijn" en maakt hij kindertheater met zijn typetje "Boer Dandy". Daarmee toerde hij langs een groot aantal scholen en stond er zelfs een tournee op het programma langs de grote culturele centra, maar die raakte voorlopig grotendeels afgeblazen door de lockdowns. Daar lijkt ondertussen gelukkig beterschap op komst.
Andy & The Androids. Hun nieuwe plaat "Ik wil een robot zijn" komt binnenkort uit op vinyl en op Spotify.
En nu brengt Andy Fierens dus na 8 jaar zijn nieuw boek uit dat vanaf eind maart 2022 in de boekhandel zal liggen: De Trompetten van Toetanchamon.
Het is een verzameling van een 40-tal gedichten die zoals in zijn vorige werk hoofdzakelijk los van elkaar staan en in dit geval bevolkt worden door farao’s en chopstickcowboys. Maar voor het eerste valt er toch ook een thema in terug te vinden: vaderschap.
Op zijn vijfenveertigste is hij is op een leeftijd gekomen dat hij zichzelf klaar en duidelijk als zoon kan herinneren van zijn ouders en ondertussen heel herkenbaar hetzelfde ziet gebeuren bij zijn kinderen. En dit resulteert in een 8-tal gedichten over het vaderschap. Het zijn weliswaar geen klassieke gedichten. Het blijft vintage Andy Fierens.
ANDY FIERENS
De Trompetten van Toetanchamon
Gedichten
Vanaf eind maart 2022 in de boekhandel!
Of reserveer het boek nu al in voorverkoop bij
uitgeverij De Bezige Bij
TOELAATBARE IMPERFECTIES
Sinds 1998 exposeert Dolf Verlinden in galeries in Nederland, Duitsland en de VS. In 2019 had hij een solo tentoonstelling in het Groninger Museum. Vanaf 18 maart exposeert Dolf Verlinden voor het eerst in NATIONAL 55 Art Gallery in de Antwerpse modebuurt.
‘Het experiment is een absolute voorwaarde voor vernieuwing’, aldus Dolf Verlinden. En juist het verlaten van de gebaande paden verklaart waarom bestaande categoriseringen zo weinig houvast bieden bij het karakteriseren van zijn werk. De beeldtaal van Dolf Verlinden is sober en gereduceerd. De schilder ziet af van ornament en decoratie. Maar minimalistisch in de betekenis van het enigszins generaliserend stijlbegrip is het zeker niet. Dolf Verlinden verkent de grenzen van de monochromie, maar speculeert evengoed op de kracht van complementaire kleuren en simpelweg op de kleuren die zijn materialen hem bieden.
Want ook een dogmatisch schilder is Dolf Verlinden allerminst, zo blijkt uit crossovers met assemblages en readymades, de toepassing van alledaagse, industrieel vervaardigde producten en materialen: een binnenband, zinken dakluik, stoffen spanbanden en gevonden resthout.
En sinds het jaar 2001 lossen ook de laatste referenties aan een buitenschilderkundige werkelijkheid op in een zuivere abstractie. Vermoedens van objecten, stillevens en een ruimtelijke omgeving, als in zijn doeken van eerdere jaren, reduceert hij vanaf dat moment tot vormen, kleuren en texturen met een eigen bestaansrecht. De ‘wereld der dingen’ maakt plaats voor rasters en geometrie, maar evengoed voor antropomorfe, organische vormen: woordloos en onherleidbaar.
Nu de laatste sporen van illusionisme (het schilderdoek als venster op de wereld) plaats hebben gemaakt voor een nieuw concept van ruimtelijkheid is Dolf Verlinden vooral geïnteresseerd in een concrete materialiteit (het kunstwerk als object, en het materiaal zelf als betekenisdrager) en in de relatie tussen het kunstwerk en de fysieke ruimte waarin het zich begeeft.
Maar het is lastig te spreken van anti-schilderkundige strategieën. Dolf Verlinden ‘assembleert’ immers niet in weerwil van de schilderkunst. In tegendeel: een democratisch samengaan van schilderkundige én toegeëigende, alledaagse elementen verleent veel werken juist een uitgesproken hybride karakter, maakt dat ze zich bewegen in het schemergebied tussen tableau en object, en tussen twee- en driedimensionaliteit.
Een manipulatie van ruimtewerking vindt bovendien plaats met zowel schilderkundige als niet-schilderkundige ingrepen. Latten, tape en touw creëren dynamische structuren, juist in samenhang met schilderkunst; ze leiden tot nieuwe ervaringen van materialiteit, ruimte en ruimtelijkheid. Zelfs wanneer hij een gevonden dakluik met het aanbrengen van spanbanden transformeert – een zuivere, niet-schilderkundige ingreep, gelijk aan Marcels Duchamps concept van de ‘assisted readymade’ – springen de schilderkundige kwaliteiten van het werk in het oog.
Het werk van Dolf Verlinden laat zich ook maar ten dele vangen in terminologie als ‘non-objective’, ‘reductief’ en van wat vooral binnen het Duitse taalgebied wordt aangeduid als ‘concrete schilderkunst’: begrippen die in het verlengde van de minimal art ontstonden. Afgezet tegen (post)minimalistische tendensen hecht hij immers grote waarde aan het creatieve proces, aan het werken op het snijvlak van planning, intuïtie en toeval. In het verlengde hiervan speelt ook het handschrift steevast een factor van belang – zelfs in doeken die op het eerste oog een zuiver geometrisch en verstild karakter lijken te bezitten.
De ‘toelaatbare imperfecties’, zoals Dolf Verlinden ze noemt, de onvaste lijn, het nadrukkelijk handgemaakte karakter van zijn werken, zijn immers ver verwijderd van een gelikt, technologisch perfectionisme. Juist deze eigenschappen verlenen zijn doeken en panelen een onmiskenbaar warm-organisch voorkomen – en dat is opmerkelijk, gezien zijn belangstelling voor geometrie en mathematische basisprincipes als schaal, maatverhoudingen en het ruimtelijk functioneren van vorm en volume.
‘Ik zal het organische niet snel verlaten. Een doek moet ademen, het is een organisme dat haar eigen ruimte nodig heeft. Dat beschouw ik als iets fundamenteels,’ aldus Dolf Verlinden. ‘En toch ervaar ik geometrie evengoed als een bevrijding, het biedt houvast én oneindige mogelijkheden. Juist in de geometrie zie ik aanleiding me persoonlijk en zuiver uit te drukken. To the point.’ Bovendien, ‘intuïtie corrigeert mathematische principes,’ zo stelt hij, ‘concepten kunnen én worden vaak bijgestuurd door de intuïtie – denk ik. Dus een zuiver rationeel verhaal wordt het nooit.’
DOLF VERLINDEN
I LOVE YOU
Expositie van 18.03.2022 tot 03.04.2022
Openingsuren:
iedere vrijdag, zaterdag en zondag van 15u tot 19u
NATIONAL 55
Art Gallery
Prekersstraat 55
2000 Antwerpen
Meer info: www.national55.com
Abonneer en krijg iedere nieuwe editie GRATIS in jouw mailbox!
FFWD MAGAZINE is een nieuw online cultuurmagazine. Heel visueel en niet te veel tekst. Dus zonder veel leeswerk snel op de hoogte: wat moet het nog meer zijn?
In iedere editie wordt een selectie beeldende kunst, theater, muziek, fotografie, design, fashion,... op een handige scrollbare manier bij elkaar gebracht. De oudere edities verzamelen we integraal en proper gesorteerd in ons archief. Simpel!
Kleine voetnoot: de redactie is een bende creatieve types onder elkaar dus verwacht geen uiterst punctuele verschijningsdata ;-) Het nieuwe nummer kan er 2 weken later al staan, of 6 weken later. Maar het komt!
En de kleine voetnoot hebben wij daarenboven handig opgelost: abonneer je GRATIS en krijg iedere nieuwe editie in jouw mailbox.
Redactie: redactie@ffwdmagazine.com
Helpdesk: support@ffwdmagazine.com
Suggesties voor onze kalender? Mail een korte tekst en foto naar:
kalender@ffwdmagazine.com
Voor meer info over onze advertentiemogelijkheden:
adverteren@ffwdmagazine.com
Designed with Mobirise - See here
DEEL FFWD MAGAZINE OP FACEBOOK!